Οι συναρτήσεις αποτελούν τα βασικότερα στοιχεία της γλώσσας προγραμματισμού C.
ΓΕΝΙΚΟΣ ΤΥΠΟΣ ΣΥΝΑΡΤΗΣΗΣ
όνομα_ συνάρτησης (λίστα παραμέτρων)
δηλώσεις παραμέτρων;
{
σώμα της συνάρτησης (διάφορες εντολές) ;
}
ΟΡΙΣΜΑΤΑ
Για να μπορέσουμε να χρησιμοποιήσουμε τα ορίσματα πρέπει να δηλώσουμε τη συνάρτηση main() ως εξής:
main(int argc, char **argv) ή main(int argc, char *argv[])
Το argc (argument counter) είναι ο αριθμός των ορισμάτων που εισάγονται, συμπεριλαμβανομένου και του ονόματος του προγράμματος.
To argv (argument vector) είναι ο πίνακας των συμβολοσειρών που αποθηκεύουν τα ορίσματα της γραμμής εντολών -- το όνομα του προγράμματος είναι η μηδενική συμβολοσειρά.
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ
#include
main (int argc, char **argv)
{ /* program to print arguments from command line */
int i;
printf("argc = %d\n\n",argc);
for (i=0; i
ΓΕΝΙΚΟΣ ΤΥΠΟΣ ΣΥΝΑΡΤΗΣΗΣ
όνομα_ συνάρτησης (λίστα παραμέτρων)
δηλώσεις παραμέτρων;
{
σώμα της συνάρτησης (διάφορες εντολές) ;
}
ΟΡΙΣΜΑΤΑ
Για να μπορέσουμε να χρησιμοποιήσουμε τα ορίσματα πρέπει να δηλώσουμε τη συνάρτηση main() ως εξής:
main(int argc, char **argv) ή main(int argc, char *argv[])
Το argc (argument counter) είναι ο αριθμός των ορισμάτων που εισάγονται, συμπεριλαμβανομένου και του ονόματος του προγράμματος.
To argv (argument vector) είναι ο πίνακας των συμβολοσειρών που αποθηκεύουν τα ορίσματα της γραμμής εντολών -- το όνομα του προγράμματος είναι η μηδενική συμβολοσειρά.
ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ
#include
main (int argc, char **argv)
{ /* program to print arguments from command line */
int i;
printf("argc = %d\n\n",argc);
for (i=0; i
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου